صلح از خانه آغاز میشود.
یادداشتی از اعظم چقازردی در پایگاه تحلیلی-خبری درسانیوز؛ در جهان معاصر، که مملو از تنشها، بحرانها و خشونتهای مختلف است، صلح دیگر تنها یک آرمان دوردست به شمار نمیآید، بلکه به ضرورتی اساسی تبدیل شده است.
در این میان، پرسش مهم این است که چگونه میتوان به این صلح دست یافت؟ در نگاه بسیاری از ما، صلح در سطح جهانی جستجو میشود، در سیاستها، معاهدات بینالمللی و سازمانهای جهانی. اما حقیقت این است که صلح باید از جایی بسیار نزدیکتر آغاز گردد: خانه.
خانه، نخستین و بنیادیترین محیطی است که انسان در آن زندگی میکند و نخستین درسهای زندگی را در آن میآموزد. اینجاست که نه تنها «زیستن»، بلکه «چگونه زیستن» را میآموزیم.
خانواده نخستین فضایی است که انسان در آن مفهومهای اساسی چون مهربانی، احترام، همدلی، و تفاهم را تجربه میکند. در حقیقت، در خانه است که پایههای شخصیت فردی و اجتماعی هر انسان شکل میگیرد و در این فضاست که میتوان اصول صلحآمیز زیستن را بنا نهاد.
اگر چه اغلب به دنبال صلح در عرصههای بزرگتر، چون دولتها و سازمانهای بینالمللی هستیم، اما نباید فراموش کنیم که این صلح باید از درون خانهها شروع شود.
در بسیاری از جوامع، خانهها بهدلیل مشکلاتی چون خشونت خانگی، اختلافات عاطفی، و مسائل ارتباطی تبدیل به کانونهای بحران میشوند. این مشکلات نه تنها آسیبهای فردی به بار میآورند، بلکه ریشههای اجتماعی بسیاری از ناآرامیها و بحرانها را نیز تغذیه میکنند.
صلح از خانه آغاز میشود زیرا ریشههای بسیاری از تنشها و مشکلات اجتماعی نیز در همین فضا نهفته است. فردی که در خانهای مملو از خشونت و تنشهای بیپایان رشد میکند، چگونه میتواند در دنیای بزرگتری از گفتوگو، تفاهم و صلح بهرهمند شود؟
اما اگر در خانهای که فرد در آن رشد میکند، مفاهیمی چون «گوش دادن»، «بخشش» و «احترام متقابل» بهدرستی پرورش یابد، این فرد در آینده میتواند در سطح وسیعتری از جامعه به همان اصول وفادار بماند.
بنابراین، اگر بخواهیم به جهانی صلحآمیز و عاری از خشونت دست یابیم، باید از خود ،خانه و خانواده آغاز کنیم. ما باید در خانههایمان فرهنگ گفتوگو و احترام را تقویت کنیم و به نسلهای آینده بیاموزیم که در مواجهه با مشکلات، تنها راهحل واقعی گفتوگو، درک متقابل و همکاری است. در چنین فضایی است که میتوانیم بهتدریج مفاهیم صلح را از خانهها به جامعه، و از جامعه به سطح جهانی گسترش دهیم.