احمد خرم، وزیر راه دولت اصلاحات: با این وضعیت «جابه‌جایی» پایتخت هم دردی را دوا نمی‌کند.
احمد خرم، وزیر راه دولت سیدمحمد خاتمی در گفت‌وگو با «درسانیوز» با اشاره به طرح جابه جایی و انتقال پایتخت به دیگر شهرهای کشور، درباره الزام های این جابه‌جایی اظهار داشت: انتقال پایتخت سیاسی کشور موضوع بسیار مهمی است. به همین دلیل باید قبل از اینکه اقدام اجرایی صورت بگیرد، مطالعه کارشناسی و دقیقی صورت گیرد تا مشخص شود که این جابجایی چه تاثیراتی به ویژه در قیمت مسکن و زمین می‌گذارد؟ در واقع به هیچ وجه نباید بدون مطالعه و بررسی دقیق این موضوع را اجرایی کرد. نکته دوم این است که بر فرض پایتخت را عوض کردیم ، یعنی دیگر به سمت سوداگری و دلالی نخواهیم رفت؟ یعنی تا وقتی که بدرفتاری حاکم است، جابجا کردن نقاط فعالیت، نه تنها هیچ مسئله‌ای رو حل نمی کند، بلکه مشکلات بیشتر و پررنگ تر و بعضا لاینحل خواهد ماند. همچنین این توضیح لازم است، هر شهری را که پایتخت بکنیم، مسائل اقتصادی همچنان غلبه خواهند کرد و همه چیز را تحت‌تأثیر خود در خواهند آورد.
وی افزود: جابه جایی پایتخت یا هر موضوع دیگری در وهله اول نیاز به تدبیر و البته رویکرد کارشناسی دارد. اما متاسفانه بنا به دلائلی جامعه به سوءمدیریت عادت کرده است. به طوریکه مردم از شنیدن خسارت ها تعجب نمی کنند. به نظر من دولت پزشکیان که با شعار وفاق روی کار آمده است، در کنار تلاش برای ایجاد یکپارچگی و انسجام داخلی، تکیه زیادی بر اداره صحیح امور داشته باشد. چرا که فقدان مدیریت صحیح داشته باشیم، اتحاد داخلی اثرش را از دست می دهد.
خرم یادآور شد: اینکه آقای مسعود پزشکیان «جابه‌جایی پایتخت» را ضروری دانسته است، مشخصاً به این معنی نیست که دولت به فکر اجرای این طرح پر سر و صداست. در واقع دولتی ها که باید بدانند، ماه عسل شان تمام شده است و از این به بعد باید در اِزای سئوال‌های افکار عمومی پاسخی قانع کننده و بر اساس واقعیت‌های موجود داشته باشند.
رئیس سابق سازمان نظام مهندسی در ادامه گفت: این که حالا چه باید کرد؟ باید گفت کشوری می‌تواند، پایتخت خود را تغییر دهد که امور را بر اساس ضابطه و معیار استاندارد مدیریت کند . یعنی اینطور نباشد که از طرفی انتقال پایتخت را مطرح کنند و در سوی دیگر در کمیسیون ماده ۵ برخی از پرونده‌ها را تغییر کاربردی بدهند و ساخت و ساز را انجام بدهند. پاریس، لندن، وین پایتخت‌هایی هستند که ۴۰ سال است، محدوده قانونی‌شان تغییری نکرده، یعنی گسترش پیدا نکرده است. ما واقعاً می‌توانیم، مانع گسترش محدوده قانونی باشیم؟ در پاسخ باید گفت، نه! بنابراین برای انتقال پایتخت از تهران به شهر دیگر، باید مدیران و مردم محکم پای فعالیت استاندارد و بی نقص بایستند که چنین اراده و فضایی در کشور ما مشاهده نمی‌شود.
وی افزود: برای کاهش تمرکزگرایی در شهرها و به ویژه پایتخت، راهکارهایی در دنیا امتحان خود را پس داده اند. آلمان یکی از کشورهایی است که از روش‌های اصولی به نتایج مثبتی رسیده است. این کشور، کشوری فدراتیو شناخته می‌شود. به این معنی که به هر منطقه‌ای اختیارهای وسیعی داده شده است و در اِزای اختیار برنامه ای می خواهند که به نتیجه رسیده باشد. از کجا معلوم که این سیستم در ایران جواب ندهد؟ این هم یکی از راه‌های رسیدن به توسعه است.
وی تصریح کرد: بنابراین اولاً باید مصمم شد که کار بی مطالعه انجام نشود. ثانیا، باید در این طرح جامع جابه‌جایی پایتخت محکم ایستاد و اجازه نفوذ به منفعت طلبان نداد. موضوع دیگر اینکه باید فضای جامعه تغییر کند. به این معنی که فضای سوداگری خنثی شود تا کار خراب نشود.
