به گزارش پایگاه تحلیلی- خبری درسانیوز؛ کشف بزرگترین ذخایر آهن جهان زمین‌شناسان را شوکه کرد.
دانشمندان می‌گویند بزرگترین ذخیره سنگ آهنی را که تاکنون ثبت شده است، شناسایی کرده‌اند. آنان به منطقه‌ای در استرالیای غربی اشاره می‌کنند که حاوی مقدار حیرت‌آور فلز به ارزش ۵.۷۷ تریلیون دلار است.
آن‌ها نمونه‌ها را آزمایش کرده‌اند، ایزوتوپ‌ها را تجزیه و تحلیل کرده‌اند و به نتایجی رسیده‌اند که ممکن است دید بسیاری از آهن را در سیاره ما تغییر دهد.
این کشف در حدود ۵۵ میلیارد تن متریک، منبع عظیمی است.
به گفته دکتر لیام کورتنی-دیویس از دانشگاه کرتین، این یافته نشان می‌دهد که کل فصل‌های تشکیل مواد معدنی و فرآیندهای زمین‌شناسی در مقیاس بزرگ ممکن است نیاز به بازنویسی داشته باشند.
بر اساس میانگین قیمت های اخیر سنگ آهن تقریباً ۱۰۵ دلار در هر تن، ارزش کل این کانسار می‌تواند به ۵.۷۷۵ تریلیون دلار برسد.
این رقم خیره کننده بسیار فراتر از ۵.۹ میلیارد دلاری است که در ابتدا گزارش شده بود و پیامدهای اقتصادی قابل توجه این یافته را برجسته می‌کند.
نگاهی تازه به تشکیل مواد معدنی
مقیاس و ارزش کانسار هامرسلی باعث شده است که زمین شناسان و کارشناسان اقتصادی در مورد معنای آن برای اکتشاف منابع بحث کنند.
این منطقه میزبان برخی از غنی ترین ذخایر سنگ آهن روی زمین است و این کشف اخیر اهمیت آن را تقویت می‌کند.
این تحقیق شامل مطالعه ایزوتوپ‌های اورانیوم و سرب است تا مشخص شود که این کانی‌ها ۱.۴ میلیارد سال پیش ظاهر شده‌اند، نه ۲.۲ میلیارد سالی که زمانی تصور می‌شد.
به گفته دانشمندان، این بازه زمانی به‌روز شده، خرد متعارف را درباره نحوه تشکیل ذخایر معدنی به چالش می‌کشد. همچنین ارتباطات جدید با حرکات و تغییرات ابرقاره‌ها را برجسته می‌کند.
یکی از نویسندگان این مطالعه اظهار داشت: “کشف ارتباط بین این ذخایر غول پیکر سنگ آهن و تغییرات در چرخه‌های ابرقاره، درک ما از فرآیندهای زمین شناسی باستانی را بهبود می‌بخشد.”
تیم از تکنیک‌هایی استفاده کرده است که بر تاریخ گذاری ایزوتوپی و تجزیه و تحلیل شیمیایی تمرکز دارد.
این رویکردها مسیری را که آهن از ۳۰ درصد به بیش از ۶۰ درصد غلظت آهن تغییر کرده است، روشن می‌کند.
پروفسور مارتین دانیسیک توضیح داد: «زمان دقیق تغییر این سازندها از آهن ۳۰ درصدی که در ابتداً بودند، به بیش از ۶۰ درصد آهنی که امروز هستند، مشخص نیست».
محققان خاطرنشان می‌کنند که این شکاف دانش، درک فرآیندهایی را که منجر به تشکیل بزرگترین ذخایر معدنی در جهان شد، دشوار می‌کند.
