دکتر کورش صفوی استاد برجسته زبانشناسی هم به کاروان رفتگان پیوست. شصت‌وهفت سال بیشتر نداشت و براستی حیف بود.
درگذشت او را به خانواده عزیز و همکارانش به ویژه دوستان دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه علامه‌طباطبایی و همچنین شاگردان بسیارش تسلیت می‌گویم.
دکتر صفوی، استادی دانا، مترجمی توانا و دقیق، پژوهشگری عمیق و مهم‌تر از همه رفیقی شفیق بود و به سنت آلمانی در پژوهش و تحقیق کار می‌کرد.
من پس از بازگشت از انگلستان به ایران، از سه سو با او آشنایی و دوستی یافتم.
نخست اینکه مدتی کوتاه در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه‌طباطبایی (در زمان ریاست دکتر محمدرضا ضیایی‌بیگدلی بر آن دانشکده) تدریس می‌کردم و در کنفرانس‌ها و سمینارها در دانشگاه و بیرون دانشگاه یکدیگر را می‌دیدیم.
دوم اینکه او کتابی در فلسفه زبان از ویلیام لایکن به فارسی ترجمه کرده بود که من به عنوان یکی از اهالی فلسفه و مخصوصاً علاقه‌مند به فلسفه‌های مضاف و از جمله فلسفه زبان آن را خواندم و آن را همچنان در کتابخانه‌ام دارم.
سوم این که وی دیوان غربی شرقی گوته و سه رساله در باره حافظ ی. گ. بورگل را از آلمانی ترجمه کرده بود، و ما در حلقه نویسندگان و دوستداران مجله حافظ به آن بها دادیم و از آن بهره‌مند شدیم.
رفتن آشنایان و دوستانی همچون دکتر صفوی، این پیام انسانی و نتیجه اخلاقی را برای همه ما دارد که در ارتباط با یکدیگر مهربان‌تر و سخاوتمندتر باشیم و تا هستیم و هستند قدر یکدیگر را بهتر و بیشتر بدانیم. روانش شاد
سیدحسن امین
اولین تماس میان ایران و دولت دونالد ترامپ؛ دیدار ایلان ماسک و سفیر ایران و اما هدف: کاهش تنش با امریکا
آبان ۲۵, ۱۴۰۳
بدون دیدگاه