یادداشتی از آرین عباسی‌فرد در پایگاه تحلیلی- خبری درسانیوز؛ حقوق شهروندی برخورداری از هوای سالم برای ساکنان آن شهر؛ غول آلودگی هوا همچنان پابرجاست!
برای شهروندان کلانشهرها بهره‌مندی از هوای سالم مانند شرایط مساعد اقتصادی، به آرزو تبدیل شده است که به‌نظرمی رسد روز به روز دست نیافتنی‌تر می‌شود.
گزارش شرکت کنترل کیفیت هوا از پایتخت نشان می‌دهد که از ابتدای سال ۱۴۰۳، شهروندان فقط ۲ روز هوای پاک را تجربه کرده‌اند. این در شرایطی است که یکی از اصول و بندهای اصلی حقوق شهروندی برخورداری از هوای سالم برای ساکنان آن شهر است. آمار مرگ‌ومیر هم گویای این حقیقت تلخ است که بیماری‌های قلبی و عروقی و تنفسی درصد بالایی از فوتی‌ها طی هر سال را سبب می‌شود.
در این مقوله، سمت وسوی مطلب با مدیران شهری و وزارتخانه‌های متولی است که بپرسیم برای عبور از این بحران تا کنون چه کرده‌اند؟
صحبت از برنامه‌ریزی، طرح، تبصره و قانون نیست که دور زمانی است از این مرحله عبور کرده‌ایم و چند سالی است، کشور مسلح به قانون هوای پاک است! بحث اصلی، میدان اجراست که چقدر این تبصره، قانون و دور باطل بوروکراسی اداری از سوی مدیران شهری به مرحله اجرا رسیده است؟
پر واضح است که کیفیت سوخت نیروگاه‌های ما بسیار نازل است، و کیفیت بنزین تولیدی حتی صدای خودروسواران را به خاطر هزینه‌های سرسام‌آوری که برای رفع صدمات ناشی از سوخت‌های غیراستاندارد متحمل می‌شوند، در آ ورده است. بنزین سوپر هم که به گوهری نایاب تبدیل شده است.
از طرفی طرح‌های کاهش آلودگی و ترافیک هم که بسان روش درمانی ناکارآمد است که گوییا افراد ناکاربلد آن را پیشنهاد داده‌اند ودراجرا موقیت‌آمیز نبوده است. ضعف طراحی و اجرای این گونه طرح‌ها را از چهره نابسامان شهر در بیشتر ایام سال می‌شود رصد کرد.
درسال‌های گذشته به طور معمول در فصول گرم معضل آلودگی هوا کمتر می‌شد و مسئولان نفسی راحت و هرچند کوتاه می‌کشیدند، اما اکنون این شرایط بسیار فرق کرده است. آلودگی هوا نه تنها میهمان کلانشهرهای ما نیست بلکه در قامت میزبان قد علم کرده است که فصل گرم و سرد نمی‌شناسد!
به این معضل پدیده اقلیمی توفان گرد و خاک و ریزگرد را هم باید اضافه کرد که بیشتر منشا خارجی دارد تا داخلی. حال پرسش اینجاست که مدیران شهری در چه حال و هوایند؟ تصمیمات‌شان چه تأثیری بر مقابله با آلودگی هوا داشته استپ؟
آیا به گذر زمان، باد و پدیده‌های جوی دلخوش کرده‌اند یا تسلیم شده‌اند؟ شاید هم ناتوانه‌اند در به کارگیری روش‌های اصولی و بین‌المللی آزمایش شده.
امروز با شرایطی مواجه هستیم که از سازمان‌های گوناگون نظیر هواشناسی، محیط‌زیست، شرکت کنترل کیفیت و حتی نهادهای درمانی، گزارش‌های ناگوار می‌شنویم از اینکه معضل آلودگی در فصل گرم با ایفای نقش «آلاینده ازن تروپوسفری» رخنمون شده است. ترکیبات آلی آلاینده اُزن از کجا می‌آید؟
آدرس را که پیگیری می‌کنیم سرراست به سوخت‌های کیفیت پایین نیروگاه‌ها و تولید و انتشار ترکیبات آلی و اکسیدهای نیتروژن می‌رسیم که تولید کننده اصلی آلاینده اُزن جو پایین در حضور نور گرما بخش خورشید هستند.
با این حساب تقصیر را نمی‌توان گردن طبیعت انداخت و دلیل اصلی این شرایط ماندگار و پر تکرار، ناکارآمدی تصمیمات مدیران و مسئولان و طرح‌های بی‌سرانجام آنهاست.
در دولت گذشته هربار که خبرنگار ان یا متخصصان و دانشگاهیان ازدلایل مازوت سوزی نیروگاه‌ها می‌پرسیدند، گروهی از مسئولان عملاً مازوت‌سوزی را کتمان می‌کردند، گروهی دیگر فقط از چند نیروگاه نام می‌بردند که به زعم آنان تأثیری بر آلودگی ندارد و مسئولی دیگر رسماً اعلام می‌کرد که مازوت‌سوزی عامل این آلودگی و شدت آلاینده‌هاست.
مسئولان و مدیران شهر! معضل آلودگی هوا با قدرت، شدت و ماندگاری بیشتر همچنان پابرجاست. تنها جبهه مقابله با آن هم گذر زمان و باد است که به‌نظر باید دست به دعا شویم برای رخداد آن!
از طرفی چندی پیش، شهردار پایتخت از ورود ناوگان برقی(اتوبوس و تاکسی) سخن گفت که بعد از جریان انتخابات در حد همان بنرهای تبلیغاتی باقی مانده است و فعلاً که خبری از این ناوگان نیست.
جالب است بدانید هفته گذشته در برخی روزها شاخص آلودگی یا کیفیت کلانشهر تهران از ۱۲۰ هم گذشته بود! این شرایط اسفناک را مرهمی باید که فعلاً در راه نیست.
