والدینی که کتاب می‌خوانند؛ فرزندانی اهل‌مطالعه تربیت می‌کنند

یادداشتی از سحر کرمی‌خجسته؛ یکی از آرامش‎‎بخش‎ترین صحنه‎های زندگی، دیدن کسی است که فارغ از هیاهوی اطراف خود، گوش‌ه‏ای نشسته و کتاب می‎خواند و طوری در دنیای خودش غوطه‏ور است، انگار که برای آفتاب‎گرفتن در ساحل لم داده باشد.
چنین کسی، حس لذت و آرامش را خواه‎ناخواه به بیننده هم منتقل می‎کند. برای همین، والدینی که کتاب می‎خوانند و از این کار لذت می‎برند، فرزندانی اهل مطالعه تربیت خواهند کرد.

این‎که خودمان کتاب نخوانیم و از فرزندمان بخواهیم کتا‎ب‎خوان باشد، منطقی نیست، اما اگر بدون امر و نهی کردن، در هر فرصتی کتاب بخوانیم و درباره داستان و ماجرای آن با کودکان صحبت کنیم، الگوی مناسبی برای آن‏ها خواهیم بود.
در دهه‏‌های اخیر، گاهی نویسنده‎ها کارهای خاصی برای جلب توجه مخاطبان، به‎ویژه کودکان، انجام می‏‌دهند.
یادم هست بچه که بودم، مجله «کیهان‎بچه‎ها» داستان مصوری منتشر کرده بود که در هر قسمت چند گزینه به خواننده پیشنهاد می‎داد.
شما می‏‌توانستید گزینه موردنظر خودتان را انتخاب کنید و آن را بریده و در دفتری بچسبانید. به این ترتیب در پایان، کتاب داستانی داشتید که روند ماجراهای آن را خودتان تعیین کرده بودید و در واقع منحصربه‎فرد می‎شد.
اگر با چنین کارهایی، کودکان‌مان را به مطالعه علاقه‎مند کنیم، ناگهان روزی آن‎ها را خواهیم دید که در کنجی نشسته‎اند و فارغ از هیاهوی اطراف خود، کتاب می‎خوانند، طوری که انگار برای آفتاب‎گرفتن در ساحل لم داده باشند….
در این یادداشت به‎بهانه گفتن از نمایشگاه کتاب در ایران که قبلاً در استان‌ها برگزار می‌شد ولی مدتی است دیگر برگزار نمی‌شود، درباره لذت مطالعه حرف می‏‌زنیم؛ لذتی که اگر چه گفتن از آن قند مکرر است اما هرکس باید خودش آن را تجربه کند.