یادداشتی از دکتر رامین پی‌بردی در پایگاه تحلیلی- خبری درسانیوز؛ چکیده‌ای از تجربه‌ای که به موج‌های جهانی رسید؛ مدل برنامه‌ریزی اجتماع محور یا دولت محور!
چگونه نقش‌ها را تفکیک نماییم؟ و سئوالات دیگری از این دست برای توسعه گردشگری
شناخت از ساختار و کالبد دولت نشان دهنده این واقعیت است که علی‌رغم گفتار هیچگونه اولویتی برای توسعه صنعت گردشگری قائل نیست و اجتماع ما نیز از آگاهی و انسجام لازم برخوردار نیست.
کدامیک آمادگی بیشتری برای همکاری دارد؟
دولت یا اجتماع؛ به نظر اجتماع، چون نیاز بیشتری به افزایش درآمد و… دارد و بایستی به سمت اجتماع رفت چون بهتر پاسخ می‌گیریم.
چگونه به همه اجزا اجتماع دست یابیم با اینکه امکانات و منابعی در اختیار نداریم؟
گفت‌وگو بهترین کلید حل مسئله است، برای بخشی از جامعه که امکان گفت‌وگو با آنان را داریم، یعنی فاز اول را به آگاه‌سازی اختصاص دهیم و برای این موضوع روستا بهتر از شهر است.
در کدام منطقه اورامانات به مرکزیت پاوه جوانان چند روستا را فراخواندیم سخن آغاز شد و ادامه یافت…. امکانات ما محدود است.
فاز دوم یعنی توانمندسازی را از طریق شبکه‌های اجتماعی ادامه می‌دهیم، یکسال می‌گذرد با آموزش مجازی و دیدارهای محلی که خوشبختانه تیم‌های خوبی در روستاها شکل گرفته‌اند و به فاز سوم یعنی همراه‌سازی هم رسیده‌ایم.
و الان هم ما می‌دانیم چه می‌خواهیم و هم آنان برای معرفی این همه تلاش نیاز به رویدادی داریم که انار بهترین بهانه است و نامش را انارانه نهادیم و در هشت روز هشت روستا اجرا شد که با استقبال بی‌نظیر مردم مواجه می‌شود.
آری طلیعه‌ای بود برای جشنواره‌های روستایی در ایران و عراق و مطالبه ثبت جهانی اورامانات تسریع می‌شود، سریال (نون خ) هم فعال می‌شود با نماد انار و موسیقی کُرد و میزبانی کرمانشاه و کردستان در سال ۲۰۲۰ برای کشورهای عضو سازمان جهانی گردشگری هم شهرهای خلاق موسیقی و غذا برای کردستان و کرمانشاه به میان می‌آیند.
آری این است قدرت شگرف رویداد های مردم محور است، اما دولت کجاست؟
هنوز مدیران عالی وقت ندارند ما را ببینند؟
و…….
ما را نیز بدیدن آنان حاجتی نیست. مردم بهترین و برترین میزبانان ما هستند و در آخر یک سئوال دیگر؟ راستی، آیا دولت صدای پای جشن‌های نوروزی را می‌شنود؟ و دیگر هیچ ….
خبرش با بهار می‌آید.
رامین پی‌بردی
