محسن عباسی‌فرد گزارشگر پایگاه تحلیلی- خبری درسانیوز؛ این آمارها فاجعه‌بار است که امروز دو میلیون نفر از ثبت‌نام در مدرسه جامانده‌اند.
این آمارهای فاجعه‌بار کمترین ناله‌ای را برنمی‌آورد از بس که درد پردرد است باید حق داد تشخیص اولویتها هوش و حواسی را می‌طلبد که فعلاً غایب است.
در یادداشت مورخ پنجم مهرماه عجله کردم و بر اساس آمار آن روز نوشتم هفتصد‌ونود هزار کودک و نوجوان واجب‌التعلیم از ثبت‌نام در مدرسه جامانده‌اند. امروز به عدد دو میلیون نفر رسیدم!
در بسیاری از کشورها اعم از پیشرفته و غیرپیشرفته، به اقامتگران و مهاجران قانونی دارای فرزند در سنین، مدرسه، اگر فرزندشان غایب از مدرسه باشد برگه‌ی اخطار می‌رسد و سرپرست خانوار را ملزم به ثبت‌نام فرزندش در مدرسه می‌کنند. راستی ما را چه شده است که ساکنان خانه‌ی پدری فرزندشان از حضور در مدرسه وامانده و برگ از برگ نمی‌جنبد!؟
وزیر محترم آموزش و پرورش در دولت وفاق آن زمان که اولویت برنامه‌شان را برپایی و اجبار نماز در مدارس اعلام کردند، آیا خبر و آماری از جاماندگان صندلی مدارس داشتند؟ یا اصلاً از کمبود صندلی‌ها خبری از دستیارانشان استعلام کرده بودند؟ از میزان بیش از صدوپنجاه هزار کمبود معلم آگاه شده بودند؟… و البته جناب ایشان اولویت‌های دیگری را هم به مرور برشمردند که در هیچ کدام‌شان دغدغه‌ای از کمبودهای سه‌گانه‌ی فوق استشمام نمی‌شد.
درد نارسایی و نقص آموزشی در مدارس آن قدر شدید است که از درد گذشته و به کماویی هوشی سرکشیده از همین روست که این آمارهای فاجعه‌بار کمترین ناله‌ای را برنمی آورد از بس که درد پردرد است باید حق داد تشخیص اولویتها هوش و حواسی را می طلبد که فعلا غایب است.
دعواهای جناحی روز مژه بر سر اموری که اژه بر اعصاب شهروندان می‌کشد درد را از موضع اصلی به مواضع دیگر سوق داده؛ این سبب، هر صبح منتظریم تا ببینیم یا طرح دعوایی حاشیه‌ای علیه دولت وفاق مطرح می‌شود؟
البته دولت وفاق تاکنون بیشتر بر وفق تمایلات مخالفانش عمل کرده باشد که وفاقی هم سرریز این سو شود؛ حداقل این تراز برخوردار از تراضی باشد! یا در این اولویت ناشناسی‌ها مجالی برای ارسال اخطاریه‌ی ثبت‌نام به در خانه‌ی جاماندگان باقی می‌ماند!؟
