یاداشتی از رضا رفیع طنز پرداز در پیگاه تحلیلی- خبری درسانیوز؛ این نوروز، عجب چیز باحالی بوده است و کماکان نیز هست. اصلاً کهنه بشو نیست. همیشه نو است. هرسال، روز از نو، نوروز از نو. دقیقاً مثل همین الآن که به گفتۀ حافظ: ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی…. و الی آخر که مورد بحث ما نیست.
اگر نوروز و شادی‌های آن نبود که گذشت یک سال دیگر از عمر آدم، جای شادی نداشت. مگر طرف، بالاخانه را اجاره داده باشد. بعضی وقت‌ها خوب اجاره می‌کنند و طرف می‌بیند که می‌صرفد اجاره دهد.
حتماً اطلاع دارید که مراسم ملی و دیرینۀ نوروز، فقط مختص ایران ما نیست. کشورهای دیگری هم هستند که این مراسم را دارند و آن را پاس می دارند. حالا این که عیدی هم می‌دهند یا خیر؛ اطلاعی در دست نیست. هرچند که به نظر ما، مخترع اولیۀ نوروز، اجداد آریایی خود ما در ایران بوده‌اند؛ منتهی چون برای ثبت و ضبط جهانی آن مثل همیشه دیر جنبیده‌اند، الآن برای خودش کلی مدعی دارد که بیا و ببین!
خبر وارده: «روز جهانی نوروز، پیش از این با حضور ۷ کشور به عنوان میراث ناملموس جهانی ثبت و شناخته می‌شود؛ منتهی با توافق و امضای ۱۲ کشور، پروندۀ چند ملیتی این میراث کهن بشری، نهایی شد و از این پس نوروز با میزبانی ۱۲ کشور به طور رسمی جشن گرفته می‌شود.»ــ به نقل از جراید چند سال پیش!
سؤالات مطروحه: با عنایت به جهانی‌تر شدن نوروز و اضافه شدن پنج کشور دیگر به هفت کشور قبلی میزبان این جشن و مراسم؛ اکنون پرسش‌های زیر در ذهن مردم همیشه در صحنۀ ما شکل گرفته و قابل طرح است:
پرسش اقتصادی: آیا با جهانی تر شدن نوروز،نرخ میوه و شیرینی و آجیل و در رأس همه، قیمت پسته، ارزان‌تر خواهد شد؟…(می‌گوییم ارزان‌تر؛ الکی مثلاً الآن ارزان است!) حالا بادام هندی داستانش جداست و گرانی افسار گسیخته‌اش به عدم مدیریت درست آن در مراحل کاشت و داشت و برداشت از سوی مسؤولان کشورهند بر می‌گردد. آنها فقط با فیلم‌های هندی شان اشک در نمی‌آورند!
پرسش ریالی: بعد از این تحوّل و درگیر شدن کشورهای بیشتری با نوروز، آیا مبلغ عیدی دولت و ایضاً پدر و مادر و بزرگان فامیل، به صورت ارز رسمی جهانی از قبیل دلار و یورو، پرداخت خواهد شد یا که ربطی ندارد و نگارنده حرف بی ربطی زده و نفسش از جای گرمی در می‌آید؟
پرسش عاطفی: وقتی که یک مراسم قشنگی مثل نوروز، پیوند زنندۀ دل و قلوۀ بسیاری از کشورهای همسایه به همدیگر است؛ آیا در عمل هم قربان و صدقۀ همدیگر خواهیم رفت(حداقل از باب حسن همجواری) و می‌توانیم در قالب تعریف شدۀ عروس و داماد، از همدیگر دختر بستانیم و به همدیگر پسر بدهیم؛ بلکه قوم و خویش تر شویم و نزدیکتر؟
پرسش سیاسی: حالا که حدود ۱۲ کشور، داری جشن نوروز می باشیم؛ آیا وقت آن نشده که مانند کشورهای اروپایی شینگن، ما نیز با همدیگر یکی و یک کاسه شویم و بدون گرفتن ویزای لازم، داخل کشورهای همدیگر رفت و آمد کنیم، بلکه کلی از کاغذبازی سفارتخانه‌های درگیر، کم شود؟
پرسش الکی: فعلاً سؤال دیگری به ذهن نگارنده نمی‌رسد؛ آیا کسی دیگر پرسشی ندارد؟… پرسیدن، نصف دانستن است و البته ماستمالی کردن پاسخ‌ها هم نصف ندانستن!
